Terwijl Claes zijn pijp rookt en dromerig voor zich uitkijkt, denkt hij aan zijn jeugd. Hij ziet Zichem en Averbode voor zich. Hij denkt terug aan zijn misdienaarschap en zijn vrienden. Hij ontmoet een schilder die hem voor het eerst de zin van het schone doet aanvoelen. Hij denkt aan de lange winteravonden bij het haardvuur en aan zijn vader die voorleest. Zijn ontdekkingstochten in de natuur, zijn contacten met de abdij, de processie, de fanfare, de spookverhalen van Wannes Raps, zijn zieke ogen, zijn speurtocht in de schoolbibliotheek en zijn onverzadigbare leeshonger.

Veel herinneringen blijven verbonden aan zijn studententijd in Herentals. Hier schrijft hij op zijn kamertje zijn eerste werk.

Ontwakend uit zijn herinneringen, zien wij Claes schrijven. Het ene werk na het andere is inmiddels uit zijn pen gevloeid.