Swahili en Nederlands (synchrone klank) met Nederlandse en Franse ondertitels
production-productie:
Deltacité
réalisation-realisatie:
Emile Degelin
scénario-scenario:
Emile Degelin
images-beeld:
Anton Van Munster
musique-muziek:
Patrick Ledoux
interprétation-vertolking:
Grégoire Mulimbi, Jacques Mulongo, Jean Kabuta, Umberto Bettencourt, Arlette La Haye, Marion Hänsel
prix-prijzen:
1973 : Grote Prijs voor de lange speelfilm op het negende nationaal Festival van de Belgische film te Knokke
synopsis
Le film est comme une longue palabre, tenue par trois étudiants de couleur, qui passent un dimanche à la mer. Ils ont été intrigués par une voiture de sport, conduite par un homme de couleur, accompagné d'une jolie fille blanche. Ca devient une obsession suscitant une palabre. Ils vont s'identifier avec le conducteur de la voiture, et dévoiler ainsi leurs caractères, leurs désirs, leur passé et surtout leur opinion sur la société blanche. Chacun donnera sa version sur le mystère du couple inconnu.
Cette palabre entrecoupe la journée qu'ils passent à la mer, où ils se comportent comme de simples touristes, perdus dans ce lunapark, qu'est devenue la côte.
Les blancs ont depuis toujours observé les sociétés de couleur, confondant mode de vie, coutumes et folklore. A leur tour, les trois hommes de couleur vont observer notre société. Pour l'africain, une palabre constitue une forme d'extériorisation vitale, dont le déroulement dans le temps est spécifique du rythme de la vie africaine, et différencie essentiellement toute vision européenne d'une vision africaine. Pas plus qu'une palabre, le film ne tend à livrer un message rationnel, mais se veut une approche instinctive du problème racial, illustré ici par la vision de trois hommes de couleur sur la société blanche.
De film verloopt als een lang palaver, dat drie zwarte studenten houden op een zondag die ze aan de kust doorbrengen. Hun aandacht werd getrokken door een grote sportwagen waarin een zwarte naast een mooi blank meisje zat. Deze visie wordt een obsessie waaruit een palaver voortspruit. De zwarten gaan zich vereenzelvigen met de onbekende zwarte van de sportwagen, en op deze manier hun karakter, hun verzuchtingen, hun verleden en vooral hun opinie over de blanke samenleving onthullen. Ieder van hen geeft zijn versie over het onbekende koppel.
Dit palaver wordt onderbroken door wat hen die zondag aan zee overkomt, waar ze zich gedragen als ééndagstoeristen die aan de kust ronddolen.
De blanken hebben in het verleden de zwarte gemeenschap bekeken zonder onderscheid te maken tussen levenswijze, gewoonten en folklore. Op hun beurt bekijken de drie zwarten onze samenleving. Voor een zwarte is een palaver een levensuiting waarvan het tijdsverloop het ritme van het Afrikaanse leven typeert, en iedere Europese visie van een Afrikaanse visie onderscheidt. Evenmin als een palaver, bevat de film een rationele boodschap, maar is hij eerder een instinctieve benadering van het rassenprobleem, dat hier belicht wordt door een visie van de drie zwarten op de blanke samenleving.
;void(0);)
;void(0);)
;void(0);)
;void(0);)